Bir kamburu olmalı insanın,Oturmalı omuzlarına tüm yaşadıkları,
Sararmalı benzi bir ayçiçeği gibi,
Yada hayattan çektiği kadar oksijen çekemez hale gelmeli,
Kimsenin susmadığı gibi susmalı mesela,
Bir acı gerekli yada bir günah,
Bazen bir atın şahlanışı gibi şahlanmalı,
Masadaki tüm kadehleri kırmalı,
Yada çok sevmeli,
Evet evet çok sevmeli,
Çünkü yaren omuzlarına fena yüklenir,
Fena susturur,
Oksijenini direk keser,
Yada delice yazdırır,
Birgün gönül kapını çarparak çıkar,
Bak kim gitti acıdımı der...
Yağmura karışırken gözyaşların,
O arkasına bakmadan yola devam eder...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder